құлазушылық

зат. Көңілінің құлазып қалғандығы, жабырқаушылық. Кейде көңілінің түкпірі жан баласы дендей алмайтын қ ұ л а з у ш ы л ы қ қ а ұрынып, сенделіп қалатын еді (Таң нұры, 35).